Nerwiak zarodkowy współczulny

Nerwiak ten jest jednym z najczęstszych nowotworów wieku dziecięcego. Najczęściej pojawia się u dzieci przed 4 rokiem życia. 
 

• szyja – wyczuwalny guz
• oczodół i gałka oczna – wytrzeszcz, obrzęk powiek, zanik nerwu wzrokowego, krwawienia do siatkówki, zez, krwiaki okularowe
• klatka piersiowa – guz w górnej części klatki piersiowej, duszność, kaszel, problemy z połykaniem, obrzęk szyi
• jama brzuszna – zaburzenia łaknienia, ból brzucha, wymioty, palpacyjnie wykrywany guz
• miednica – zaparcia, zastój moczu, niepokój podczas oddawania moczu
• okolica przykręgosłupowa – utykanie, osłabienie siły kończyn dolnych, zanik mięśni, skolioza, porażenie kończyn, zaburzenia funkcjonowania pęcherza oraz zwieracza odbytu.

Guz może naciekać okoliczne tkanki i dawać przerzuty do węzłów chłonnych, wątroby oraz kości.
 

Nerwiak wydziela substancje biologicznie czynne, tzw. katecholaminy. W przypadku stwierdzenia podwyższonego poziomu tych związków we krwi i produktów ich przemiany w moczu możliwe jest postawienie diagnozy. Każdy pacjent powinien być poddany rutynowemu badaniu klatki piersiowej i kości w celu znalezienia przerzutów. 

Leczenie polega przede wszystkim na chirurgicznym usunięciu guza. Może on zostać wycięty w całości lub tylko częściowo. Oprócz tego stosowana jest chemio i radioterapia. Mała dzieci z wcześnie rozpoznaną chorobą mają zazwyczaj dobre rokowania. 
 

W przypadku, gdy dziecko przeżyje po operacji 3 lata i nie pojawią się przerzuty można je uznać za wyleczone. Intensywność terapii zależna jest od wieku dziecka, stopnia zaawansowania choroby i cech biologicznych.